تاب آوری اجتماعی به معنای توانایی یک جامعه در مقابله با چالشها و بحرانهای مختلف از جمله اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. در این نوشتار، به بررسی نقش و تأثیر این عوامل بر میزان تاب آوری اجتماعی جامعه ایران خواهیم پرداخت.
تاب آوری اجتماعی یک ویژگی کلیدی است که امکان پذیرش، تطابق و بازسازی را برای جوامع فراهم میکند. ایران به عنوان یک کشور با تاریخ بالغ بر چندین هزار سال، با چالشهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعددی روبهرو بوده است.
هر یک از این چالشها میتوانند تأثیرات عمیق و گستردهای بر تاب آوری اجتماعی داشته باشند. در این نوشته به بررسی این تأثیرات میپردازیم.
شرایط اقتصادی ایران در سالهای اخیر تحت تأثیر تحریمها، فسادهای مدیریتی و ناکارآمدیهای اقتصادی قرار گرفته است. این موارد منجر به رکود و بحرانهای اقتصادی شدهاند که تاثیر عمیقی بر زندگی مردم دارند.
بیکاری و کاهش درآمدها از جمله پیامدهای مستقیم این شرایط هستند که موجب کاهش امید و انگیزه در جامعه میشود.
نابرابری اقتصادی یکی از چالشهای اصلی است که تاب آوری اجتماعی را تحت تأثیر قرار میدهد. وجود شکافهای عمیق اقتصادی بین اقشار مختلف جامعه میتواند به بروز تنشهای اجتماعی و افزایش احساس بیعدالتی منجر شود.
نابرابری اقتصادی نه تنها بر رفاه اجتماعی تأثیر میگذارد، بلکه میتواند به بیثباتی سیاسی و اجتماعی نیز منجر شود.