تاب آوری شناختی و اهداف درمانی نوین سالمندی

تاب آوری شناختی و اهداف درمانی نوین سالمندی

ترجمه مفهوم تاب آوری شناختی در برابر اهداف درمانی جدید که شناخت را در بزرگسالان مسن حفظ می کند

در حالی که مفهوم تاب آوری شناختی به خوبی تثبیت شده است، به گونه ای تعریف نشده که بتوان آن را اندازه گیری کرد.

این موضوع مانعی برای مطالعه زیست‌شناختیِ زیربنایی آن و توسعه ابزارهایی برای ارزیابی بالینی آن بوده است. این دیدگاه کار اخیری را که بیان پروتئین‌های قشری مرتبط با تاب‌آوری شناختی را کمّی‌سازی کرده است، برجسته می‌سازد، بنابراین مطالعات زیست‌شناسی پیچیده زیربنایی آن و طیف کامل اثرات بالینی آن را در بزرگسالان مسن تسهیل می‌نماید.

این مطالعات اولیه، پشتیبانی تجربی برای مفهوم‌سازی تاب‌آوری به‌عنوان یک پیوستار ارائه می‌کنند. مانند سایر عوامل خطر مرسوم، برخی افراد، تاب آوری شناختی بالاتر از حد متوسط ​​و سایر افراد تاب آوری شناختی کمتر از حد متوسط ​​را نشان می دهند.

این رویکردهای جدید برای پیشرفت مطالعات تاب آوری شناختی را می توان به سایر فنوتیپ های سالمندی تعمیم داد که می تواند زمینه را برای توسعه ابزارهای بالینی که ممکن است پتانسیل سنجش مکانیسم های دیگر تاب آوری در بزرگسالان سالخورده را داشته باشد، فراهم کند.

این پیشرفت‌ها همچنین پتانسیل تسریع یک رویکرد درمانیِ مکمل را دارند که بر افزایش تاب آوری از طریق تغییرات سبک زندگی یا درمان‌هایی که مکانیسم‌های مولکولی زیربنایی آن را برای حفظ شناخت و سلامت مغز هدف قرار می‌دهند، حتی در حضور عوامل استرس‌زای غیرقابل درمان مانند آسیب‌شناسی مغز که در بزرگسالان مسن انباشته می‌شوند، تمرکز دارد.مقدمه

سالمندی با تغییرات مداوم در توانایی‌های شناختی مشخص می‌شود که در بسیاری از افراد مسن می‌تواند آنقدر برجسته شود که تشخیص اختلال شناختی خفیف یا زوال عقل بیماری آلزایمر (AD) را تضمین کند.

پیری همچنین با تجمع زیربنایی و موذیانه آسیب شناسی های متعدد مغز و انحطاط ساختارهای عصبی که برای شناخت حیاتی هستند مشخص می شود. با این حال، همه افرادی که شواهدی از آسیب شناسی انباشته مغز و تغییرات نورودژنراتیو دارند، اختلال یا زوال شناختی را نشان نمی دهند.تاب آوری شناختی و اهداف درمانی نوین سالمندی

حداکثر یک سوم از افراد در گروه‌های مطالعه دستورات مذهبی (ROS) و پروژه حافظه ضروری و پیری (MAP) (که با جزئیات بیشتر در زیر توضیح داده شده است)، که معیارهای تشخیص AD پاتولوژیک در کالبد شکافی را دارند، علائم بالینی اختلال در شناخت قبل از مرگ (بنت و همکاران، ۲۰۰۶a،b) را نشان نمی‌دهند.

تاب آوری شناختی و اهداف درمانی نوین سالمندی

گزارش های دیگر نتایج مشابهی را نشان داده اند (کریستال و همکاران، ۱۹۸۸؛ کاتزمن و همکاران، ۱۹۸۸؛ اسنودون، ۱۹۹۷). این مطالعات منجر به این فرضیه شد که افرادی که از نظر شناختی دست نخورده باقی می‌مانند، علی‌رغم وجود بار آسیب‌شناسی عصبی قابل توجهی AD، عوامل تاب آوری را در خود جای می‌دهند که اثرات شناختیِ منفی ناشی از تجمع آسیب‌شناسی مغز را خنثی می‌کند (مورتیمر، ۱۹۹۷؛ کامینگز و همکاران، ۱۹۹۸؛ استرن، ۲۰۰۲).