اقدام پژوهی در مددکاری اجتماعی: در این مطلب درباره مفهوم اقدام پژوهی، توسعه تاریخی اقدام پژوهی در بخش مددکاری اجتماعی، درک نقش محقق در اقدام پژوهی و بازتاب در اقدام پژوهی خواهیم خواند.
در تحقیقات سنتی، اعم از کمی و کیفی، نقش محقق مانند یک مشاور است. اغلب، سازمانی که می خواهد تحقیق را انجام دهد، به محققین نزدیک می شود و از آنها می خواهد که تحقیق در مورد موضوع/پروژه را انجام دهند. سپس محققین پیشنهاد تحقیق را توسعه می دهند،
روش شناسی را طراحی می کنند، ابزار جمع آوری داده ها را ایجاد می کنند، داده ها را جمع آوری می کنند، داده های جمع آوری شده را مدیریت و تجزیه و تحلیل می کنند و گزارش را می نویسند.
پژوهشگران گزارش و یافته های خود را به سازمان ارائه می کنند و اقدام یا مداخله توسط سازمان انجام می شود. محققین افراد خارجی هستند که ممکن است به اندازه مجریان/ برنامه ریزان با واقعیت های میدانی آشنا نباشند.
آنها معمولاً کنترل کمی در نحوه استفاده از یافته های تحقیق توسط دست اندرکاران/ مجریان دارند. نقش دست اندرکاران/ مجریان در تحقیقات سنتی محدود است. آنها ممکن است به عنوان پاسخ دهندگان یا سهامداران کلیدی برای شرکت در تحقیق دعوت شوند.
آنها ارتباط چندانی با طرح تحقیق یا نحوه برنامه ریزی یا کنترل تحقیق ندارند. بنابراین، در تحقیقات سنتی، پژوهشگران و مجریان/ مجریان پروژه دو گروه متفاوت از افراد هستند که نقشهایشان به ندرت همپوشانی دارند.