در این مطلب به نکات مهم و اساسی درباره چگونگی تربیت فرزندان تاب آور خواهیم پرداخت. امید است مورد استفاده مخاطبین خوب رسانه مددکاری اجتماعی و تاب آوری واقع گردد.
فهرست عناوین این مطلب [پنهان]
همه ما بهترین ها را برای فرزندانمان می خواهیم و به همان اندازه که می خواهیم از آنها در برابر جنبه های دشوار زندگی محافظت کنیم، متأسفانه نمی توانیم آنها را از مواجهه با چالش های بزرگ و کوچک در این راه دور نگه داریم.
اصطلاح فرزندپروری هلیکوپتری در سالهای اخیر کمی مورد استفاده قرار گرفته است و به والدینی اشاره دارد که روی فرزندان خود شناور میشوند، با این هوشیاری فوقالعاده با هدف دور نگه داشتن آنها از آسیب. مشکل این سبک فرزندپروری این است که می تواند منجر به محافظت از کودکان در برابر حوادث ناگوار زندگی شود که مکانیسم های مقابله ای را ایجاد نکنند.
برای بچه ها مهم است که بیاموزند وقتی همه چیز خوب پیش نمی رود چگونه با اوضاع کنار بیایند و با احساسات بزرگی که همراه با مشکلات زندگی هستند خودشان را وفق دهند.
به هر حال، وقتی از کودکی به بزرگسالی میرویم، زندگی فقط چالشبرانگیزتر میشود، و با این توانایی که مهمتر از هر زمان دیگری به عقب برگردیم، با همراهی و حمایت فعالانه به بچههایتان در رشد تاب آوری، مهارتهای مهم زندگی را در آنها ایجاد میکنید. .
اگرچه اصطلاح «تاب آوری» زیاد صحبت می شود، اما همیشه به خوبی درک نمی شود. تابآوری این نیست که در موقعیتهای ناگوار چهرهای شجاع داشته باشیم یا آنقدر پوست ضخیم برای خود ایجاد کنیم که یاد بگیریم به اتفاقاتی که برایمان میافتد اهمیتی ندهیم.
تابآوری توانایی تصدیق یک موقعیت چالشبرانگیز یا رویداد منفی، بهکارگیری استراتژیهای مقابلهای و بازگشت دوباره برای احساس خوب بودن است.
این بدان معنا نیست که شما واکنش نشان نمیدهید یا احساسات شدیدی را حس نمیکنید، فقط میتوانید بهبودیافته و به زندگی خود ادامه دهید.
گفتن این موضوع برای ما بزرگسالان با تمام تجربیات زندگی و مهارتهای مقابلهای که میتوانیم از آنها استفاده کنیم، میتواند بسیار سادهتر از انجام آن باشد، اما میتواند به ویژه برای بچههای کوچک، نوجوانان و حتی بزرگسالان جوان چالشبرانگیز باشد.
خبر خوب این است که تابآوری مهارتی است که میتوان آن را آموخت و بر آن بنا نهاد و وقتی به بچههایمان کمک میکنیم، ما به عنوان بزرگسالان نیز میتوانیم تاب آورتر شویم!