تاب آوری در مراقبت های بهداشتی

تاب آوری در مراقبت های بهداشتی

تاب آوری کارکنان مراقبتهای بهداشتی چگونه محقق می شود؟
Resilience in Healthcare

رشته‌های پرستاری، مددکاری اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتیِ مرتبط بدون شک برخی از چالش‌برانگیزترین رشته‌هایی هستند که می‌توان در آن‌ها کار کرد، و از نظر تاریخی نرخ بالایی از فرسودگی شغلی در این زمینه وجود داشته است – حتی منهای مبحث مقابله با یک بیماری همه‌گیر جهانی.

از زمان شروع همه‌گیری COVID-19، قدرت تاب‌آوری در کارکنان مراقبت‌های بهداشتی بیش از هر زمان دیگری نشان داده شده است. بین انواع مختلف ویروس کرونا و ماهیتِ در حال تغییر آن، پاسخ مناسب، تایید شده علمی و تایید شده، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی ناگزیر به استقبال از روش‌های بی‌سابقه‌ای مبتنی بر تاب‌آوری هستند.

RESILIENCE چیست؟

“توانایی بازگشت به مقررات جوهره تاب آوری است” – دب دانا.

تاب آوری چیزی نیست که ما با آن متولد شویم. بلکه چیزی است که ما باید روی آن کار کنیم و با آگاهی مان را پیرامون آن توسعه دهیم.

اگرچه سرسختی ذهنی و قدرت شخصی ممکن است مانند تاب آوری به نظر برسند، اما تاب‌آوری در مورد انعطاف‌پذیری و توانایی بازیابی از موقعیت‌های استرس‌زا است.

این بدان معناست که چگونه سریعتر به عملکرد مطلوب خود برگردید و به طور مناسب پاسخ دهید، نه اینکه تحت تأثیر احساسات و استرسی که اغلب ایجاد می شود، غرق شوید.

هنگامی که فشار افزایش می یابد، انعطاف پذیری می تواند به سازگاری کمک کند. تاب‌آوری به آگاهی عاطفی نیاز دارد تا متوجه شود که همه چیز تغییر می‌کند یا استرس‌زاتر می‌شود و بر این اساس واکنش نشان می‌دهد.

چرا به تاب آوری نیاز داریم؟

این بیماری همه گیر منبع خاصی از استرس ها و ناملایمات برای متخصصان مراقبت های بهداشتی بوده است که ما هرگز در سنوات اخیر با آن مواجه نشده ایم.

امروزه، جامعه به ثبات و حضور کارکنان مراقبت های بهداشتی در برخی از چالش برانگیزترین زمان های زندگی هر فرد بستگی دارد. و در عین حال، کارکنان مراقبت های بهداشتی در زندگی شخصی شان با همان چالش هایی روبرو هستند که سایر افراد جامعه با آنها درگیر هستند.

«کارکنان بهداشت و درمان بیشترین آسیب را در مبارزه با ویروس COVID-19 تشکیل می دهند. از جمله اثرات روانی رایج این بیماری همه گیر عبارتند از: اضطراب، وحشت، افسردگی، عصبانیت، سردرگمی، دوسوگرایی و استرس مالی. Bozdağ, F., & Ergün, N. (2021). تاب آوری روانشناختی متخصصان مراقبت های بهداشتی در طول همه گیری COVID-19. گزارش های روانشناختی، ۱۲۴ (۶)، ۲۵۶۷-۲۵۸۶. https://doi.org/10.1177/0033294120965477

تاب آوری در مراقبت های بهداشتی

واضح است که تاب آوری برای پاسخگوییِ موثر به چشم اندازها و چالش های در حال تغییر حوزه پزشکیِ مُدرن بسیار مهم است.

تاب آوری به معنای مقاومت در برابر استرس و مرزهای سفت و سخت نیست. تاب آوری نیاز به یک طرز فکر متفاوت دارد. این در مورد بازگشت است، نه صرفاً مقاومت در برابر موقعیت های استرس زا.

اگرچه تغییرات سیستمی قطعاً برای رسیدگی به فرسودگی شغلی و ارتقای تاب‌آوری مورد نیاز است، اما در کوتاه‌مدت، افراد باید به منابع مورد نیاز برای مقابله با خواسته‌های شغلی یا زندگی خود به روشی ماهرانه مجهز شوند.

خطر فرسودگی شغلی و از دست دادنِ متخصصانِ بسیار ماهر با پر شدن بیمارستان ها افزایش می یابد. انعطاف پذیری زیاد، به صورت سیستمی و فردی، برای حفظ این متخصصانِ ارزشمند ضروری است.