در دنیای امروز، تاب آوری به عنوان یک مهارت کلیدی در مقابله با چالشها و مشکلات زندگی شناخته میشود.
در ایران، با توجه به شیوع بحرانها و چالشهای اجتماعی، نیاز به آموزش تاب آوری بیش از پیش احساس میشود.
متاسفانه، فقدان برنامهریزی دقیق و هدفمند در زمینه آموزش تاب آوری به عدم کارآیی و اثربخشی این آموزشها منجر شده است.
در این مقاله، به بررسی چالشهای موجود در حوزه آموزش تاب آوری و ارائه پیشنهادات برای بهبود وضعیت موجود خواهیم پرداخت.
یکی از بزرگترین چالشها در زمینه آموزش تاب آوری در ایران، عدم وجود برنامهریزی منسجم و علمی است.
بسیاری از برنامههای آموزشی به صورت مقطعی و بدون پیگیری از پیش تعیینشده برگزار میشوند که این امر نه تنها به عدم اثربخشی آنها منجر میشود، بلکه باعث سرخوردگی شرکتکنندگان نیز میشود.