۰ 324,555 خواندن این مطلب ۳ دقیقه زمان میبرد
تاب آوری مراقبین بیماران اسکیزوفرنی: در این یادداشت موارد مهمی جهت حمایت از مراقبین مبتلایان به اسکیزوفرنی ارائه خواهیم کرد.
مراقبین بیماران اسکیزوفرنی اغلب اعضای خانواده ای هستند که در زمینه بهداشت روانی آموزش ندیده اند. این افراد حمایت مهمی از عزیزان خود می کنند، اما در انجام این کار مستعد ابتلا به افسردگی، استرس، مشکلات سلامت جسمی، بار اَنگ و کاهش کیفیت زندگی اجتماعی هستند. تاب آوری مراقبین بیماران اسکیزوفرنی
کیفیت کلیِ زندگی فردی که مراقبِ یکی از اعضاء خانواده (که مبتلا به بیماری روانی شدید می باشد) در سطح پایینی قرار دارد زیرا همواره در رنج و عذاب است. اما راه هایی برای حمایت از مراقبینِ مبتلایان اسکیزوفرنی وجود دارد. این راهکارها شامل درمان های فردی، حضور در گروههای حمایتی، مشارکت در برنامههای آموزش خانواده و صرف وقت (بدون احساس گناه) برای پرداختن به نیازهای فردی است.
به سوالات زیر توجه نمایید:
اسکیزوفرنی
یک بیماری روانی بسیار جدی و مخرّب است. افراد مبتلا به این بیماری اغلب
برای مدیریت علائم، زندگی مستقل و کنار آمدن با دوره های عود بیماری، حتی
با درمان خوب مبارزه می کنند. اغلب، یک یا چند عضو خانواده، سطوح مختلفی از
مقوله حمایت را اعم از وضعیت مسکن و پول گرفته تا مدیریت درمان و دارو
ارائه میکنند. مراقبت معمولاً وقت گیر و استرس زا است و بار بزرگی را بر دوش افراد خانواده (البته دغدغه مند و مراقب) می گذارد. تاب آوری مراقبین بیماران اسکیزوفرنی
این مراقبان خود به حمایت نیاز دارند، زیرا مراقبت از فردی که بیماری روانی شدید دارد، عوارض خود را به همراه دارد. مطالعات نشان داده است که مراقبان به میزان بیشتری نسبت به کسانی که از یکی از عزیزانِ مبتلا به بیماری روانی مراقبت نمیکنند، از جمله مشکلات مالی، مشکلات سلامت جسمی، اختلال در زندگی روزمره و اجتماعی، اَنگ، استرس، افسردگی و مواد مخدر دست و پنجه نرم میکنند. اما مراقبان بیماران اسکیزوفرنی می توانند گام های فعالی برای کاهش این بار بردارند و از کیفیت زندگی بهتری برخوردار شوند.
مراقبت از فرد مبتلا به اسکیزوفرنی یک مسئولیت بزرگ است. بسته به مرحله درمان بیمار و پاسخ او به درمان، مراقبت و حمایتی که این عضو خانواده ارائه میکند میتواند از مراقبت پاره وقت تا تلاشهای تقریباً تمام وقت متغیر باشد.
توسعه تاب آوری بعد از طلاق چگونه است؟ در این مطلب به راهبردها و استراتژی های فردی توسعه و تقویت تاب آوری با تأکید بر دوره بعد از طلاق خواهیم پرداخت.
تاب آوری را می توان آموخت، تمرین کرد، توسعه داد و تقویت کرد
تاب آوری ظرفیت بهبودی سریع از افسردگی، مشکلات جدی سلامتی، طلاق، مرگ و سایر رویدادهای آسیب زا است. حتی پس از تراژدیهای ویرانگر، افراد میتوانند از دوران سخت خود بازگردند، زندگی خود را بازسازی کنند و قویتر ظاهر شوند. با این حال، تاب آور بودن به این معنا نیست که زندگی را بدون تجربه پریشانی و درد پشت سر بگذارید.
واکنش نسبت به دشواری ها همراه با درد عاطفی، غم و اندوه و طیفی از احساسات دیگر و همچنین احساس عدم اطمینان امری عادی است. دکتر ران بریزیل خاطرنشان میکند: «تابآوری به معنای اجتناب از احساسات نیست، بلکه مستلزم مقابله و مدیریت آنها است». تاب آوری را می توان آموخت، تمرین کرد، توسعه داد و تقویت کرد. این چیزی است که به افراد قدرت عاطفی می دهد تا با آسیب ها، سختی ها و ناملایمات کنار بیایند.
سفر مداوم به سمت تاب آوری اغلب با کار کردن در پریشانی عاطفی و آزمایش ها و مصیبت های دردناک مشخص می شود. تحقیقات نشان میدهد که افرادی که تاب آوری بالایی دارند نیز از شبکهای قوی از حمایت اجتماعی در اطراف خود برخوردارند.
انجمن روانشناسی آمریکا چندین عامل را در ایجاد تاب آوری گزارش می دهد که عبارتند از:
همانطور که در بالا ذکر شد، عامل اصلی داشتن روابط حمایتی با اعضای خانواده است.
یک استراتژی شخصی در ایجاد تاب آوری ایجاد کنید. رویکردی را پیدا کنید که برای شما مناسب باشد. ملاحظات زیر ممکن است به شما در مسیر تاب آوری کمک کند.
خودتان را پرورش دهید: برای پرورش و مراقبت از خود وقت بگذارید. داشتن یک دیدگاه شاد و مثبت آسان تر است. انجام یک کار فیزیکی یک راه عالی برای غلبه بر خُلق و خوی ضعیف است. ذهن و بدن شما به هم متصل هستند، بنابراین به اندازه کافی بخوابید و چند تکنیک آرام سازی ساده را یاد بگیرید. مهمتر از همه، در فعالیت هایی شرکت کنید که از آنها لذت می برید و برایتان آرامش بخش است. خودمراقبتی به رفتارها، افکار و نگرش هایی اشاره دارد که از رفاه عاطفی و سلامت جسمانی شما حمایت می کند.
احساسات قوی را مدیریت کنید: به وضوح فکر کنید که بتوانید بدون رفتار تکانشی و فقط از روی احساسات پاسخ دهید. مدیریت احساسات قوی یک مهارت است. مواجهه با ناملایمات مستلزم تعادل بین تفکر و احساس است.
به مشکلات به عنوان احتمال نگاه کنید: کنجکاو باشید و دیدگاه خود و نحوه واکنش خود را به سختی ها تغییر دهید. شما نمی توانید این واقعیت را تغییر دهید که بدبختی اتفاق می افتد. اگر روزهای سختی را سپری می کنید، روزهای خوب را به خاطر بسپارید. خاطرات اغلب روحیه فعلی ما را منعکس و تقویت می کنند. از مهارت های تفکر انتقادی خلاق برای حل و یافتن راه حل های خلاقانه استفاده کنید. از دمیدن چیزهای نامتناسب خودداری کنید. بپذیرید که می توانید از چالش ها درس بگیرید. به زندگی خود در یک زمینه گسترده تر نگاه کنید و یک چشم انداز بلند مدت داشته باشید.
درک تغییر بخشی از زندگی است: بیاموزید که سطوح بالایی از عدم اطمینان و ابهام را تحمل کنید. دعای آرامش را به خاطر بسپار، “خدایا به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم چیزهایی را که نمی توانم تغییر دهم، شهامتی عطا کن تا چیزهایی را که می توانم تغییر دهم و حکمتی عطا کن تا تفاوت را بدانم.” این دعا می تواند به شما کمک کند روی شرایطی که می توانید تنظیم کنید تمرکز نمایید. پذیرش شرایطی که قابل تغییر نیستند می تواند به شما کمک کند بر روی شرایطی تمرکز کنید که می توانید تغییر دهید.
اهداف واضح و قابل دستیابی ایجاد کنید: تلاش برای رسیدن به اهداف می تواند به شما احساس هدفدار بودن بدهد و رسیدن به آنها اعتماد به نفس شما را افزایش می دهد. دانستن آنچه برای شما مهم است می تواند به شما کمک کند مطمئن شوید که می دانید کجا باید توجه خود را متمرکز کنید. اهداف واقع بینانه را توسعه دهید و آنها را به مراحل دست یافتنی تقسیم کنید. دستاوردهای کوچک، در عین ایجاد خوش بینی، شما را به جلو سوق می دهد. تا حد امکان دقیق باشید.
به روز خود فکر کنید: در پایان روز پنج تا ده دقیقه وقت بگذارید تا در نظر بگیرید که چه چیزی خوب بوده است و دفعه بعد چه کارهایی را متفاوت انجام خواهید داد. با خود ملایم باشید و سخنان جان دیوید هوگ را به خاطر بسپارید، “هیچ شکستی وجود ندارد فقط بازخورد.”
توسعه تاب آوری در مواجهه با چالش ها: در این مطلب به چگونگی توسعه تاب آوری در شرایط مواجهه با نمایلات و مشکلات زندگی خواهیم پرداخت.
زندگی با مشکلات رقم می خورد؛ تاب آور بودن به این معنی نیست که خود را از شر آنها خلاص کنید، بلکه به این معنی است که رودررو با آنها مواجهه شوید.توسعه تاب آوری در مواجهه با چالش ها
تابآوری ظرفیتی برای رویارویی، غلبه و حتی تقویت شدن با تجربیات دشوار است. این موضوع شامل این است که چالشهایی را که با آنها روبرو هستید بهعنوان راههایی ارزشمند برای یادگیری و رشد در نظر بگیرید.
اما آیا تاب آوری چیزی است که شما با آن متولد شده اید یا می توان آن را در طول زمان توسعه داد؟
تحقیقات علوم اجتماعی در مورد تجربه کودکان و بزرگسالانِ بازماندگان تروما نشان می دهد که همه ما تعدادی ویژگی درونی و بیرونی داریم که می تواند ما را از تجربیات آسیب زا محافظت کند.
این عوامل حفاظتی را می توان از طریق انواع استراتژی های تاب آوری تقویت و توسعه داد. از این نظر تاب آوری یک ویژگی ثابت در یک فرد نیست، بلکه یک نتیجه قابل تغییر است. تاب آوری چیزی است که می توانید آن را بیاموزید.
راهبردهای تاب آوری شناسایی شده در تحقیق را می توان به پنج دسته اصلی تقسیم کرد: هدف، خود، ارتباطات، بدن و ذهن.
توسعه تاب آوری چیست؟ در این مطلب به معنا و مفهوم توسعه تاب آوری و چگونگی ارتقاء آن خواهیم پرداخت.
به نظر می رسد توسعه تاب آوری یک موضوع داغ در محافل تجاری باشد، زیرا این تحول بیشتر از مدیریت استرس است. با خواندن تبلیغات رسانهای، نویسندگان و مربیان، این مفهوم به عنوان کلیدی برای باز کردن عملکرد کسبوکار مطرح میشود و به مردم کمک میکند تا به طور مؤثرتر و کارآمدتری با استرسها و فشارهای موجود در محیط کاری مُدرن کنار بیایند.
اهمیت تابآوری زمانی آشکار میشود که طیفی از موقعیتهای مختلف در محل کار را در نظر میگیریم که در آن مورد نیاز است (به عنوان مثال: برخورد با تغییرات سازمانی، تهدیدهای امنیت شغلی، احساس محدودیت کنترل یا خودمختاری، یا حجم کاری سنگین).
برخی از افراد بهتر از دیگران با این موقعیتها برخورد میکنند، آنهایی که میتوانند با موفقیت ترکیبی از شخصیت و رفتارهای آموختهشده خود را به کار گیرند، با مشکلات کنار میآیند و شاید حتی آنها را به نفع خود و در نتیجه مزایای فردی و سازمانی تبدیل کنند.
ذهن (موسسه خیریه سلامت روان) آن را اینگونه تعریف میکند: «تابآوری صرفاً توانایی فرد برای «بازگشت» نیست، بلکه توانایی آنها برای سازگاری در مواجهه با شرایط چالشبرانگیز و در عین حال حفظ سلامت روانی پایدار است.
«تابآوری عاطفی» نسبت به بسیاری از روشهای دیگر که قول میدهند ما را خونسرد، آرام و جمع نگه میدارند، سختتر است. این برنامه که در اصل برای کمک به قربانیان بلایای طبیعی و قتل عام جهت مقابله با فاجعه ساخته شده بود، به آرامی در محل کار، مدارس و جوامع نفوذ می کند.
مهم نیست تابآوری را چگونه تعریف میکنید، اکثراً موافق هستند که تاب آوری کمتر از آنچه واقعاً لازم است وجود دارد، و این میتواند به خوبی افزایش بروز و شیوع سلامت روانی پایین را توضیح دهد.
تابآوری فقط در مورد بقا نیست، بلکه به ما کمک میکند تا رشد و پیشرفت کنیم تا بتوانیم با موفقیت در حرفه خود در دنیای مُدرن حرکت کنیم. بر خلاف باور عمومی، تاب آوری چیزی نیست که شما داشته باشید یا ندارید. ما “سطح ثابت” از مقوله تاب آوری نداریم تا بتوان آن را توسعه داد.
به نظر میرسد آموزش تابآوری (که از عناصر رفتاردرمانی شناختی (CBT) و روانشناسی مثبتنگر استفاده میکند) تأثیر واقعی بر توانایی گزارشدهیِ افراد برای مقابله دارد.
رابرتسون کوپر در وب سایت خود “یک روز خوب در کار” بیان می کند که تاب آوری از چهار عامل اصلی ناشی می شود: اعتماد به نفس، احساس هدف، حمایت اجتماعی و سازگاری.
هر سال حدود ۷۰۰۰۰۰ نفر جان خود را از دست می دهند. حتی در جوامعی که خودکشی غیرقانونی یا تابو است، مردم همچنان خود را می کشند. با این حال، برای هر فردی که بر اثر خودکشی میمیرد، تعداد زیادی از افراد دیگر به شدت دست به خودکشی میزدند، اما کمک و حمایت دریافت کردند و به زندگی خود پایان ندادند. تاب
تاب آوری در برابر احساسات خودکشی: بسیاری از مردم متوجه می شوند که صحبت در مورد احساسات می تواند ناراحتی آنها را کاهش دهد. اگر اکنون احساس ناراحتی یا خودکشی دارید و نیاز دارید با کسی صحبت کنید، کسانی هستند که به شما بخوبی گوش دهند.
یک خط کمک بحران در نزدیکی خود پیدا کنید.
هر سال حدود ۷۰۰۰۰۰ نفر جان خود را از دست می دهند. حتی در جوامعی که خودکشی غیرقانونی یا تابو است، مردم همچنان خود را می کشند. با این حال، برای هر فردی که بر اثر خودکشی میمیرد، تعداد زیادی از افراد دیگر به شدت دست به خودکشی میزدند، اما کمک و حمایت دریافت کردند و به زندگی خود پایان ندادند. تاب آوری در برابر احساسات خودکشی
برای بسیاری از افرادی که احساس خودکشی می کنند، به نظر می رسد راه دیگری وجود ندارد. مرگ دنیای آنها را در آن لحظه توصیف می کند و قدرت احساسات خودکشی آنها را نباید دست کم گرفت – آنها واقعی و قدرتمند و فوری هستند. هیچ درمان جادویی وجود ندارد.
اما این نیز درست است که:
–
زمانی که ما افسرده هستیم، تمایل داریم مسائل را از منظر بسیار محدود لحظه
حال ببینیم. یک هفته یا یک ماه بعد، ممکن است همه چیز کاملاً متفاوت به
نظر برسد. تاب آوری در برابر احساسات خودکشی
–
اکثر افرادی که زمانی به کشتن خود فکر می کردند، اکنون از زنده بودن خود
خوشحال هستند. آنها می گویند که نمی خواستند به زندگی خود پایان دهند –
آنها فقط می خواستند درد را متوقف کنند.